„Naród bez tradycji, jest jak drzewo bez korzeni”…
Tradycja jest żywym organizmem, ale aby zachować jej istotę, musi przetrwać kanon, czyli niezmienny zestaw elementów, dzięki którym może zostać rozpoznana.
Z biegiem lat wiele dawnych zwyczajów, obrzędów, praktyk ulega zapomnieniu gdyż jest zastępowane nowinkami technicznymi ułatwiającymi życie – co jest naturalną konsekwencją rozwoju cywilizacji.
Odchodzi w dal zapomniana, dawna ludowa obyczajowość, którą jeszcze pamięta starsze pokolenie.
Aby zapoznać się z kulturą ludową utworzyliśmy miejsce wyjątkowe – chatę ludową.
Nie należy odrzucać wszystkiego, co dawniej ubarwiało polską wieś
i stanowiło jej nieodłączny element, bo przecież w tym tkwią nasze korzenie.
Wiadomo, że bezcelowym byłby trud ożywienia wielu zwyczajów, które dziś może śmieszą
i bawią niejednego, ale trzeba o nich mówić, pisać, przypominać, uczyć.
Kultura ludowa to nasze bogactwo, spuścizna po dawnych pokoleniach.
W niej powinniśmy szukać zaspokojenia potrzeby tożsamości
i przynależności.